"Painting is my escape into reality" I was born in Amsterdam, in 1965. I studied vrije kunst at the Hogeschool voor de Kunsten Arnhem and at the Accademia di Belle Arti in Florence. Currently I live and work in Arnhem, The Netherlands.

by Vince de Vries, april 2013

One day Katja told me "If I weren't painting, I'd be just a bystander." But that's a moot thought, as she is painter for a fact. Being an artist allows her to be a participant, taking part in the great show that we call 'Life' or 'The World'. That involvement is so crucial and essential to her existence, that one could only guess that she'd evaporate into thin air if it weren't for her being an artist.

The artist participates in painting what she witnesses. Somewhere along the way the visible is translated into the tangible, like canvas and paint. And along that way, much deliberately gets lost in translation. Indeed, objects become her subjects and her paintings show little more than what is intrinsically present. As such, a skin is not an opaque surface but a membrane that distinguishes one thing from the other thing, deriving it's color and texture from the relationship between the object's inside and the surrounding environment.

The eye may be fooled by the appearent realism in her paintings. But beyond the resemblance and shallow observations, underneath the ostensible surface you'll find the expression of the captured moment, the emotion that lies behind it. And once you've seen that, you can't ignore the sensation that these paintings have an intention to convey to us the exact feelings that the painter experienced as she participated in the depicted event.

Nonetheless, there may very well be another intention or even purpose for these works of art. And that is for the artist to comfort herself, to adjure and exorcise evil and embrace beauty. And searching for this comfort I assume she often seeks balance on the fine line between cheap thrill and delicacy, an act that itself causes a sense of discomfort or satisfaction.

Through her paintings, Katja lends us bystanders an eye on the covert sentiments within both the quotidian and the remarkable, and lends us a hand to discover how they may or would affect us if we'd particiapte ourselves. Or at least that's what she does to me.

Over Katja de Soeten

door Vince de Vries, april 2013

Ooit zei Katja tegen mij "Als ik niet zou schilderen, was ik gewoon een toeschouwer." Maar dat is een academische gedachte want zij ís schilder. Het kunstenaarschap maakt haar tot deelnemer, deelgenoot van de grote voorstelling die we "Het Leven" of "De Wereld" noemen. Die betrokkenheid is zo cruciaal en wezenlijk voor haar bestaan dat je enkel kunt vermoeden dat ze in rook op zou gaan als ze geen kunstenaar was.

De kunstenaar neemt deel aan wat ze waarneemt. En ergens onderweg wordt het zichtbare vertaald naar het tastbare, zoals verf en doek. En ergens op die weg gaat veel opzettelijk verloren. Voorwerpen worden werkelijk haar onderwerpen, en haar schilderijen tonen weinig meer dan wat er intrinsiek aanwezig is. Zo is de huid geen ondoordringbaar oppervlak, maar een vlies dat het een onderscheidt van het ander en dat zijn kleur en textuur ontleent aan de relatie tussen het innerlijk en de omringende wereld.

Het oog kan worden bedrogen door het schijnbare realisme in haar werken. Maar wie verder kijkt dan die oppervlakkige herkenning vindt onder dat oppervlak de verbeelding van het gevangen ogenblik, de beroering die daar achter zit. En als je dat eenmaal hebt gezien kun je je niet meer losmaken van het gevoel dat de schilderijen zijn bedoeld om de exacte emotie over te dragen die de kunstenaar ervoer toen zij deelnam in het moment dat zij vastlegde.

Desalniettemin zou er ook nog een heel andere bedoeling achter deze kunstwerken kunnen steken. Namelijk dat de kunstenaar zichzelf ermee geruststelt, om het kwaad te bezweren en uit te drijven en schoonheid te omarmen. Terwijl zij die geruststelling zoekt, balanceert zij - zo neem ik aan - regelmatig op de dunne grens tussen kitsch en verfijndheid, een toer die op zichzelf al een gevoel van ongemak of bevrediging kan geven.

Met haar werken neemt zij ons omstanders bij de hand en toont ons de verborgen sentimenten in zowel het alledaagse als het opmerkelijke en helpt zij ons te ontdekken hoe die ons zouden raken als wij zelf deelnemer zouden zijn. Tenminste, dat is wat zij doet voor mij.